8 I PÓŁ KOBIETY

PETER GREENAWAY zasłynął jako autor obrazów należących do najbardziej ekstrawaganckich dzieł współczesnego przemysłu filmowego. Jest także jednym z tych filmowców, którzy dzielą publiczność na swoich zdecydowanych zwolenników oraz równie zagorzałych wrogów. Nie inaczej jest w wypadku filmu "8 i pół kobiety".

Miłośnicy Greenaway'a zobaczą w tym obrazie jeszcze jeden dowód na przewrotny geniusz autora "Wyliczanki". Ci, którzy nie lubią greenawayowskich wizji, utwierdzą się w przekonaniu, że cała twórczość Brytyjczyka to popis obrazoburczego, pretensjonalnego dziwactwa. Tytuł sugeruje nawiązanie do wielkiego filmu Felliniego. Jednak Greenaway nie zamierza tu wzorem Włocha analizować procesu twórczego, lecz męskie seksualne obsesje i fantazje.

Philip Emmenthal (John Standing), multimilioner w średnim wieku, traci ukochaną żonę. Aby ukoić żal po jej śmierci bogacz wraz ze swoim synem Storey'em (Matthew Delamere) postanawia zrealizować wszystkie mniej lub bardziej ukryte erotyczne marzenia. Zainspirowani filmem Felliniego, bohaterowie postanawiają stworzyć w swojej szwajcarskiej willi harem składający się z dziewięciu, a właściwie ośmiu i pół kobiety. Jest wśród nich nałogowa hazardzistka z Japonii, permanentnie ciężarna fanatyczka macierzyństwa, dama w niezdrowy sposób zainteresowana końmi i świniami, niedoszła zakonnica, pokojówka, dziewczyna z osobowością kameleona, tłumaczka języków orientalnych, adeptka teatru Kabuki, a także liczona jako "pół kobiety" beznoga dama jeżdżąca na wózku inwalidzkim. Każda z nich reprezentuje jeden z aspektów kobiecości i jedną z fantazji Philipa Emmenthala i jego syna.

Założenia fabularne "8 i pół kobiety" wydają się proste, jednak w rzeczywistości, jak zwykle u Greenawaya'a, struktura filmu jest wielowarstwowa i skrajnie skomplikowana. Reżyser nie szczędzi widzom zarówno naturalistycznej fizjologii jak i wyrafinowanych, erudycyjnych tropów i aluzji. Swoją surrealistyczną wyobraźnię i wisielcze poczucie humoru Greenaway znów poddaje dyscyplinie liczb i nakładających się na siebie systemów klasyfikacji ludzi, zdarzeń, pożądania. W rezultacie powstaje perwersyjna łamigłówka - trudno ją rozwiązać, ale sam proces rozwiązywania może być intrygującą przygodą.