ABERDEEN

Wysmakowana formalnie opowieść o niecodziennej podróży córki i ojca-alkoholika ze Stellanem Skarsgardem, pamiętnym Janem z "Przełamując fale" w roli głównej.

Kaisa (Lena Headey) to atrakcyjna, młoda prawniczka, która właśnie otrzymała awans w świetnej, londyńskiej kancelarii prawniczej. Zajęta karierą, w której nie brak zresztą upokorzeń (współpracownicy nie szczędzą jej seksistowskich żartów), nie utrzymuje kontaktów z rodzicami, którzy rozwiedli się, gdy była dzieckiem. Niespodziewanie jednak do Kaisy dzwoni jej mieszkająca w Aberdeen matka Helen (Charlotte Rampling) i prosi, by sprowadziła do niej z Norwegii ojca alkoholika, który w Aberdeen mógłby poddać się leczeniu. Kaisa zgadza się, choć niechętnie i udaje się do Norwegii (tam spędziła dzieciństwo) na poszukiwania ojca (Stellan Skarsgard). Znajduje go w pierwszym barze, do którego zagląda - pakuje jego rzeczy, dzwoni do matki i wtedy dowiaduje się, że Helen jest śmiertelnie chora: umiera na raka.

Film HANSA PETTERA MOLANDA to po części kino drogi - długa podróż Kaisy i jej ojca okazuje się dla obojga czasem traumatycznym, ale potrzebnym: kłócą się ze sobą, nie szczędzą sobie ostrych słów, ale po raz pierwszy mają też szansę, by się poznać i naprawdę zaakceptować. Ale "Aberdeen" nie jest typowym kinem psychologicznym. Zamiast oczekiwanych introspekcji reżyser pokazuje świat, którym rządzą odruchy - wszystko jedno, czy chodzi o wyuczoną nieuprzejmość (obsługa lotniska), gest sięgania po butelkę (ojciec) czy też zaciąganie się kolejną dawką kokainy (Kaisa).

Opowieść o ludziach, którzy chorują na nieufność, boją się uczuć i w katastroficzny wręcz sposób sięgają dna, bo tylko wtedy mogą się odbić i zacząć żyć naprawdę, ubrana jest w "Aberdeen" w niezwykle wypieszczoną formę. Realizm scen i złowieszcza cisza, dramatyczny, choć mało wyszukany motyw autora muzyki Zbigniewa Preisnera, przede wszystkim jednak zdjęcia - idealnie dopracowane, operujące grą światła i kolorów, a jednocześnie zimne, podkreślające emocjonalny chłód bohaterów (autor zdjęć Philips Ogaard otrzymał za "Aberdeen" Brązową Żabę na festiwalu Camerimage w roku 2000).

Jeśli forma filmu Molanda przypomina chwilami sprawnie zrealizowany teledysk, to kontrapunktem są dla niego prawdziwe do bólu postaci głównych bohaterów. Rzadko zdarza się w kinie uchwycić ten rodzaj wiarygodności, jaki prezentują na ekranie Lena Headey w roli Kaisy, Charlotte Rampling jako Helen oraz Stellan Skarsgard jako ojciec-alkoholik, nominowany za tę rolę do Europejskiej Nagrody Filmowej. Skarsgard, pamiętny Jan z "Przełamując fale" Larsa von Triera, specjalnie dla "Aberdeen" zrezygnował zresztą z roli Jaffa w "Tańcząc w ciemnościach". Mimo że zdjęcia do obu filmów odbywały się w tym samym czasie, Skarsgard znalazł jednak czas, by udać się na plan "Tańcząc w ciemnościach" i zagrać epizodyczną rolę lekarza. "Od Larsa przyjmę wszystko, nawet ochłap, byle tylko móc z nim pracować" - tłumaczył w jednym z wywiadów i dotrzymał słowa: w "Dogville" z roku 2003 znów wystąpił w niewielkiej roli Chucka.